سید احمد هاشمی گلاری از علمای بنام جنوب، روز دوشنبه‌ 19 دیماه‌ 1390 دار فانی را وداع گفت.

بنا به‌ گزارش پایگاه‌ اطلاع‌رسانی اصلاح، سید احمد هاشمی گلاری از علمای بنام جنوب، صبحگاه‌ روز دوشنبه‌ 19 دیماه‌ 1390  در روستای گلار اوز دار فانی را وداع گفت. وی در بین علمای نسل قبل منطقه‌ی اوز از برجستگی مشهود علمی برخوردار و مورد احترام همگان بود و حتی علمای نسل جدید همچون مرحوم شیخ محمدصالح ضیایی ارادت و احترام ویژه‌ی نسبت به این بزرگوار داشت. به این مناسبت زندگینامه‌ی مختصری از این مرحوم در ذیل خدمت شما ارائه می‌کنیم:

نام و نسب: سید احمد فرزند سید ابوطالب فرزند سیدمحمد شریف فرزند سید تاج الدین.

وی 1300 ه. ش در روستای گلار در بخش اوز استان فارس در خانواده‌ای مذهبی و اهل علم  چشم به جهان گشود.

اساتید و مراحل علمی: 

از سن 6 شش سالگی به تحصیل علوم پرداخت، ابتدا در نزد حاج محمد ملاحسن بلغانی قرآن و چندین کتاب دیگر را فرا گرفت. سپس برای مدتی نزد حاج محمد کرامتی به کسب علم می‌پردازد و دو کتاب: حقائق الدقائق و أخلاق محسنین ... را می‌آموزد.

 بعد از آموختن علوم پایه به کسب علوم شرعی پرداختند، ایشان علوم شرعي را ابتدا بیشتر در محضر پدر بزرگوارش سید ابوطالب و عمویش حاج سید محمدیوسف فرا گرفت، و چند کتاب در فقه و نحو را نزد ایشان آموخت و در این مرحله سعي می‌کرد متن کتاب را بنا بر عادت و روش قدما حفظ کند. 

هنگامی که حاج سید محمد یوسف به قلات رفت. وی با ملا نظام‌الدین منصوری به عنوان شاگردان خاص در نزد ایشان به کسب علم پرداخت. سپس راهی مدرسه احمدیه اوز شد و در نزد علامه حاج شیخ احمد اوزی به کسب علوم شرعی پرداخت، در ضمن در هنگام آمدن شیخ اسحاق فقیهي به اوز و به عهده گرفتن امر تدریس ایشان جزو طلاب آن مدرسه احمدیه بود که توانست استفاده‌ی وافری را از ایشان ببرد، همانگونه که خود ایشان می‌فرمود: «من در مدت یک سال به اندازه‌ی چهار سال از شیخ اسحاق استفاده بردم.» 

ایشان پس از اکمال دوره‌ی تحصیلی در اوز و دست یافتن به درجه‌ی والایی از علم اجازه‌نامه‌ی افتاء و تدریس را در سال 1376 ه.ق مصادف با 1335ه.ش از محضر حاج شیخ احمد اوزی کسب کرد.

خاطره‌ای از زمان طلبگی و تحصیل علم:

سید حبیب‌الله صدیقی پژوهشگر کوشا در کتاب ارزنده‌ی خویش که به زندگینامه و معرفی فقهای مشهور شافعی در دو قرن اخیر در ایران پرداخته خاطره‌ی از ایشان ذکر کرده که شرح آن چنین می‌باشد: «شیخ اسحاق فقیهی برادر شیخ احمد اوزی در ازهر مصر درس خوانده بود و مدتی به شهر اوز آمده بود و در مدرسه‌ی احمدیه مشغول تدریس شد که مصادف با زمان طلبگی مرحوم سید احمد هاشمی گلاری بود و  وی بهره‌ی فراوانی از این استاد برد.» سید احمد می‌گوید: «روزی نامه‌ای از مصر برای شیخ اسحاق آمد و بعد از اینکه نامه را مطالعه کرد نامه را برای من و دوستم ملا نظام‌الدین منصوری (که از ملازمین شیخ بودیم) نیز قرائت کرد نویسنده‌ی نامه به شیخ اسحاق به خاطر تدریس علوم دینی در شهرش اوز در ایران تبریک گفته بود و آخرین عبارت نامه چنین بود: «أخوکم حسن البنا؛ برادر شما حسن البنا»

سید حبیب‌الله صدیقی در جای دیگری از کتاب خویش از زبان سید احمد می‌گوید: «شیخ عبدالرحمن انوهی را در اواخر عمرش در حالیکه بیمار بود ملاقات کردم و به نزدش رفتم و گفت: دوست داشتم تو را قبل از این می‌دیدم ولی در این وقت آمدی. سپس نشست و در مورد چهار رکعت بعد از نماز جمعه با من مناقشه کرد او این نظریه را قبول داشت و سید احمد از مخالفان این حکم بود شیخ عبدالرحمن گفت: مگر قول بلقینی در کتاب فتح المعین شرح قرة العین را ندیده‌ای؟ سید می‌گوید به او گفتم: دیده‌ام و ولی دلیلی از کتاب و سنت که این قول را تأیید کند، ندیده‌ام.» 

وی بعد از اتمام علوم شرعی به روستای گلار برگشت و به امامت و ارشاد مردم پرداخت و در سالیان طولانی امام جمعه و مرجع دینی اهالی بود.

و سر انجام در بامداد دوشنبه‌ 19 دی ماه 1390 از دار فانی رخت بر بست.

خداوند قبرش را وسیع و پر نور گرداند از گناهان و خطاهایش در گذرد و بر نیکی‌هایش بیفزاید و او را با انبیاء، صدیقین، شهداء و صالحان محشور فرماید.